กวีนิพนธ์เมื่อสายฝนพร่ำ
ม่านฝนครึ้มคลุมฟ้าเวลานี้
มองแล้วเขียนบทกวียามมีฝน
ละอองอวลอายคำชื่นฉ่ำวน
ความง่ายงามดาลดลดั่งมนต์ใจ
สิ้นซับซ้อนยานยืดจนชืดช้า
จวบฝนซารอยคำยังร่ำไหล
จารรู้สึกล่วงลึกสำนึกใน
แทรกสายฝนส่งไปฝากใครเคียง
เหมือนยินคำพร่ำเอ่ยเฉลยว่า
เสน่หาฝนพรำส่งน้ำเสียง
รินหล่นสู่ดวงใจไหลลำเลียง
บทกวีหล่อเลี้ยงพร้อมเพรียงรัก
หยาดหยดพรมพื้นหญ้าพฤกษาทั่ว
กลั่นกรองตัวสาดกระเซ็นเห็นประจักษ์
จึงเรียงร้อยถ้อยความงดงามนัก
บทกวีทายทักบอกรักแล้ว
........
ไพเราะมากครับ
ตอบลบ